Liefde is zo alomtegenwoordig en hoort zo sterk bij ons wezen - ook en misschien nog wel meer als ze afwezig lijkt - dat het niet eenvoudig is om haar als een eigenstandig filosofisch object of wetenschappelijk verschijnsel te benaderen. Toch hebben met name antropologen en psychologen verklaringsmodellen voor de liefde aangeleverd. En biologen natuurlijk, maar die zijn vooral darwinistisch geïnspireerd: de liefde als verzamelnaam voor zowel de seksuele aantrekkingskracht als de zorgzaamheid voor elkaar, om daarmee de overleving van het individu en overlevering van de soort beter mogelijk te maken.
Is liefde niet veel meer dan dat?